Weer drie mooie boeiende dagen beleefd 12,13,14mei

Onze reis in Ecuador 2017 deel 4

12 mei: Chugchilan
De houtkachel op onze slaapkamer was in de loop van de nacht uitgegaan en het huisje weer brrr. Toch maar gedoucht, het water was wel lekker warm.
Om 09.00 uur werden we opgehaald en samen met een gids naar het Quilotoa kratermeer op 3850 m. hoogte gebracht. Daar begon een drie uur durende wandeling, met hier en daar een stukje stijgen, langs de kraterrand, dan door een wisselend landschap, naar beneden.
Het uitzicht was keer op keer adembenemend, niet alleen vanwege de hoogte. Aan de ene kant zagen we de kraterhellingen en de soms donkere lucht weerspiegeld in het water, aan de andere kant het uitgesloten geërodeerde berglandschap. Soms wandelden we door de vulkanische as, zodat we door en soort duinlandschap met fijn zand liepen. Dan weer passeerden we een akker met tuinbonen (jammie en bah bah bah). Uiteindelijk daalden we af naar een klein dorpje, meer een gehuchtje, waar de auto al op ons wachtte. Daar begon het stevig te regenen. We scholen even bij het dorpsschooltje, dat overigens bij ons niet door de inspectie zou komen. Daarna haastten we ons toch maar naar de auto die ons langs een kronkelend, niet altijd even veilig ogend, bergpad terugbracht nar ons hotel.
’s Middags hadden we de sauna plus hot tub besproken. Toen we daar ruim een half uur later dan afgesproken in konden, zaten er inmiddels vier volwassenen en twee kindjes in de hot tub. Wij zijn in de hout gestookte, maar 60 graden, sauna gaan zitten. Nogal bloot, zoals we dat thuis ook doen. Toen even later de hot tubbers beetje bij beetje in ondergoed en badkleding de sauna binnendruppelden hadden we de indruk dat ze nogal bloot een beetje vreemd vonden. Ze vonden de sauna toch wel warm en vertrokken snel weer naar de hot tub. Toen wij de sauna zat waren, na zo’n 20 minuten, gingen wij slechts in handdoeken gehuld ook naar de hot tub. De aanwezigen die zich nog goed herinnerden dat wij onder onze handdoeken nogal bloot waren ontvluchtten snel de hot tub. Soms heeft het zijn voordeel nogal bloot te zijn.
’s Avonds, zo tegen half tien, besloot Dik te informeren naar de toestand van ons wasgoed. We hadden de vorige dag bij aankomst een stevige was, 3-1/2 kilo, afgegeven. De manager krabde over zijn hoofd en zei dat hij even zou kijken. Even later kwam hij met een wasmand vol natte was de eetzaal binnen. De was werd rond de houtkachel op alle beschikbare stoelen gehangen en de kachel werd extra opgestookt. We wachten in spanning af hoe het morgenvroeg zal zijn. Nogal bloot heeft soms zijn voordelen, maar droge schone kleren zijn ook wel fijn.

13 Mei: Chugchilan-Banos
Gelukkig, om kwart voor 8 klopte de manager op de deur met onze zak wasgoed in zijn handen. En ja, de was, was droog. Astrid ging met blij gemoed inpakken, Dik ging zich scheren.
Om 10 uur verscheen onze chauffeur van de dag, Freddy. Hij ging ons naar Banos brengen. Eerst een rit door de bergen, op tientallen plaatsen kwamen we grotere en kleinere aardverschuivingen tegen, maar steeds was er voldoende weg beschikbaar om door te rijden. Er is dit jaar meer regen in het regenseizoen gevallen en deze duurt ook langer.
In grote lijnen heb je twee soorten aardverschuivingen:
1) aardverschuivingen boven de weg, deze zijn relatief onschuldig. In het ergste geval ligt er een hoop zand en stenen op de weg en kun je soms niet verder.
2) aardverschuivingen onder de weg, deze zijn veel ernstiger. Het resultaat is doorgaans dat de weg ineens weg is met soms tientallen doden en gewonden tot gevolg omdat een auto of bus naar beneden stort.
Na de bergweg kwamen we op de pan Americane. Een grote drukke vier en soms zesbaans autoweg. Hier passeerden we Laguna de Yambo met felgroen water.
Freddy vroeg of we een paar foto’s wilden maken, dat wilden we wel. Vervolgens ging hij via de middenberm naar de andere kant van de autoweg en parkeerde de auto aan de kant. Alles kan hier. Freddy vertelde dat volgens de legende een trein met revolutionairen door sabotage in de lagune stortte, waarbij alle inzittenden omkwamen. Elke nacht als de klok twaalf slaat komt de trein spoken en hoor je de geluiden van een stoomtrein.
Nadat we dat hadden gefotografeerd en een paar selfies met Freddy hadden gemaakt, herhaalde Freddy de manoeuvre over de middenberm en gingen we door naar Banos. In Banos laadde hij onze bagage over in zijn taxi, die hij gebruikt voor lokale ritten, en zette hij ons af bij ons verblijf, Casa Verde. Na een enthousiaste rondleiding door onze gastvrouw Rebecca, besloten we naar de thermale baden, een paar honderd meter verder op, te wandelen. In het restaurant ernaast nuttigden we eerst een lunch. Bij de ingang werd ons duidelijk gemaakt dat we beide een badmuts op moesten deze konden we huren voor ½ $ of kopen voor 1 $ dus kochten we er ieder eentje. Dik kreeg een blauwe en Astrid een roze, verschil moet er zijn. Eerst gingen we in het lauwe bad, met typisch bruin water, en daarna in het niet zo vreselijk hete bad in de vorm van een hart.
Op de terugweg bewonderden we nog even de faciliteiten van het welness resort tegenover de thermale baden. Daarna gingen we in ons hotel van een welverdiende kop thee genieten.
Tegen de avond lieten we ons door een taxi naar het centrum brengen waar we gingen eten bij Bamboo Steak House, niet aangeraden voor vegetariërs. Halverwege de maaltijd verscheen er een Andes orkest, panfluit, blokfluit, gitaar, trommel en zo. Zo konden we genieten van live muziek waarvan de voornaamste verdienste was dat het live was.
Op driekwart van de maaltijd waren we dermate gevuld dat de rest heel lief in een doggybag, in goed Nederlands retorestje, werd verpakt.
Aan het eind van de maaltijd nam Astrid espresso en Dik thee. De dame die ons hielp, holde weg naar de supermarkt op de hoek om even later met een doos theezakjes terug te komen. In de taxi terug vergaten we ‘helaas’ het restrorestje.

14 Mei; Banos
Vannacht was de rivier in onze kamer steeds beter te horen. Helaas bleken dat regendruppels in plaats van de rivier. Het bleef stortregenen tot een uur of elf, waarna we met een taxi naar het centrum gingen.
Een medegast had ons aangeraden de basiliek te bezoeken, maar aangezien het zondag was, was de basiliek nogal bezet. Om een uur of een was er een gaatje tussen twee missen. Daarom zijn we eerst snel een hapje gaan eten. Astrid kreeg een roos vanwege moederdag. Onder het eten zagen we de jongelieden voorbij komen. Leuk, maar nu ook weer niet zo leuk dat we naar buiten zijn gerend om hallo te zeggen.
Na de lunch was de kerk nog steeds redelijk gevuld. Mensen zaten gezellig te kletsen, met hun telefoon te spelen en andere sociale dingen te doen. Een enkeling zat te bidden.
Overal werd druk gefotografeerd. Waar in de meeste katholieke kerken de kruisgang van Jezus is afgebeeld, hingen hier schilderijen van wonderbaarlijke reddingen van mensen die Onze Lieve Vrouwe van het Heilige Water aanriepen terwijl zij door het noodlot werden getroffen. Een man die met zijn paard van een brug lazerde, vijf mensen in een auto die het ravijn inreed, heel Banos tijdens een vulkaanuitbarsting, noem maar op.
Halverwege onze rondwandeling door de basiliek riep een pastoor om, dat de pelgrims naar voren konden komen om te worden gezegend met het heilige water. Uit alle hoeken en gaten kwamen mensen die naar voren renden dan wel, wanneer het water nodig was voor genezing van de onderste extremiteiten, strompelden. Tevens liep er ook iemand met een volle 3 liter waterfles om die te laten zegenen.
Met enige moeite wisten we het vege lijf te redden door in de aanpalende kloostergang te duiken. In de kloostergang stond achter gas een goed gelijkende beeltenis van Onze Lieve Vrouwe van het Heilige Water waar nog steeds gelovigen elkaar verdrongen om het glas of het onderstel aan te raken. De procedure was ongeveer: op je tenen staan (de meeste mensen zijn nogal klein hier), glas aanraken, kruis slaan, je lippen aanraken en je hart, en selfie maken.
Toen de rust in de basiliek was teruggekeerd, hebben we op ons gemak de bezichtiging voltooid waarna we naar ons hotel zijn teruggekeerd.
’s Avonds zijn we op aanraden van onze gastvrouw Rebecca naar de Thermen de la Virgen geweest. Ook hier moesten we een badmuts op. Het water in het warmste bad was 43 graden Celsius. De bezoekers werd aangeraden daar niet langer dan 5 minuten achter elkaar in te zitten. Gelukkig begon het lichtjes te regenen en zo hebben we een aantal malen 5 minuten bad en 5 minuten op de rand zitten in de regen afgewisseld.