Verslag vanaf vaste land 18, 19, 20 mei

Hallo allemaal,
Hier nogmaals een verslag, dit maal het laatste vanaf het vaste land. Morgenochtend vertrekken we naar de Galapagos eilanden.

Onze reis in Ecuador 2017 deel 6

18 Mei: Cuenca
Vanmorgen scheen de zon. Het werd zelfs een beetje warm. Mooi weer dus om het centrum te verkennen.
Cuenca is in het gelukkige bezit van twee kathedralen: een oude, uit de 17de eeuw en een nieuwe die ongeveer 100 jaar oud is.
De oude is in gebruik als museum. Voor de deur stond een grote groep vrolijk uitgedoste mensen. Waarschijnlijk, zo bleek later, omdat het nationale museum dag was.
Dus gingen we eerst maar naar de nieuwe kathedraal, een gigantisch bouwwerk waar meer dan 10.000 mensen inpassen.
Binnen troffen we paus Johannes Paulus II. Dat wil zeggen een meer dan levensgroot standbeeld ter nagedachtenis aan het bezoek dat hij Cuenca had gebracht. Tja als je toch in de buurt bent, dan preek je het liefst in een zo groot mogelijke kerk.
Vanaf de kansel declameerde een dame de Ecuadoriaanse versie van het Wees Gegroet. Tientallen gelovigen zaten vooraan in de kerk mee te bidden. Een Europese pastoor zou blij zijn als hij op een zondag dezelfde opkomst had als hier op een doordeweekse dag.
Bij de ingang hebben we bij een van de kaarsenverkoopsters, de oudste, een kaars gekocht die we in de kathedraal hebben aangestoken.
Na de nieuwe was de oude kathedraal aan de beurt. Die was na de ingebruikname van de nieuwe in verval geraakt tot zo’n 60mjaar geleden werd besloten er een museum van t maken. Wat over was van de muurschilderingen is zo goed mogelijk gerestaureerd en diverse religieuze objecten zijn tentoongesteld.
Waar ooit het altaar stond zit nu een beeldengroep op ware grootte het laatste avondmaal te nuttigen.
Via een van de gangen kom je achter de kathedraal uit op een binnenplaatsje waar we in een klein café-restaurant, uitgebaat door een vrolijke Mexicaanse jongen, wat hebben genuttigd.
’s Middags hebben we de overdekte markt vlakbij het hotel bezocht. De begane grond vol met groentekraampjes, de kelder vol met vlees, vis en gevogelte en de bovenverdieping kant-en-klaar maaltijden en dergelijke. Dat alles druk bezocht door de plaatselijke bevolking.
Daarna hebben we verder gewerkt aan ons verslag, terwijl de regen af en toe op het glazen dak kletterde.

19 Mei: Cuenca
Om wat Inca cultuur op te snuiven gingen we naar het Pumapungo museum en archeologisch park. De wandeling voerde ons over een heus fietspad langs de Rio Tomebamba. Zo kregen we meteen een goede indruk van de rand van het centrum.
Het Pumapungo park kwamen we binnen via een verscholen achterpoortje dat ons werd aangewezen door een medewerker van de plantsoenendienst. Het bleek de Cuenca variant van het Haagse Zuiderpark te zijn; een handvol kooien met bedreigde vogels, een groentetuin met typisch Ecuadoriaanse groentes en schoolklassen met juffen.
Het duurde even voordat we de archeologische overblijfselen hadden gevonden, een handvol muurtjes van nog geen halve meter hoog waaruit we konden afleiden hoe hier ooit huisjes stonden.
Het duurde nog veel langer voordat we het museum hadden gevonden. Het lag vrijwel tegen het park aan, maar werd nergens aangegeven. Na drie keer vragen stonden we dan toch binnen. Het museum herbergt een fraaie collectie Inca voorwerpen, o.a. een aantal gekrompen hoofden. Die afdeling was wegens werkzaamheden gesloten. We moesten het dus doen met 19de en 20ste -eeuwse kunst en een uitgebreide Ecuadoriaanse munten.
Gelukkig was de toegang gratis.
Op de terugweg aten we wat vlakbij een ander museum, het Museo de las Culturas Aborigenes. Na de lunch zijn we daar gaan kijken. Het is een restaurant met daarboven een grote zolder met een ongeorganiseerd ogende verzameling stenen en aardewerken voorwerpen. Omdat we geen zin hadden daar 8$ p/p voor te betalen zijn we maar weggevlucht. Onze vluchtroute voerde ons over de plaza waar we bij de oude kathedraal weer even wat gedronken hebben.
Bij de oude kathedraal zagen we ook dat er ’s avonds een orkest was van het Orquestra Sinfonica de Cuenca. Gratis nog wel. En zo togen wij ’s avonds ter kerke voor een uitvoering van de maan van Haydn en de planeten van Holst.
We arriveerden zo’n drie kwartier van te voren. De eerste mensen stonden al in de rij die achter ons snel aangroeide. Daar maakten we kennis met een Nederlandse Canadees die nu als pensionado in Cuenca woont. Van hem vernamen we dat de concerten bijna altijd gratis zijn.
Het orkest was opgesteld op de plaats waar we de vorige dag Jesus nog aan het avondmaal hadden gezien. Het laatste dus.
De maan van Haydn en de planeten van Holst werden tijdens de uitvoering geprojecteerd op een groot scherm boven het orkest. Ook hier heeft de tijd niet stilgestaan.
Na afloop zijn we in het alleraardigst restaurant aan de plaza weer wat gaan eten, waarna Astrid er wonderwel in slaagde onze rugzakken ingepakt te krijgen.

20 Mei: Cuenca-Guayaquil
Om 14.00 uur zouden we worden opgehaald door Jaime; dat hadden we via Lex zo geregeld. Zo konden we de ochtend besteden aan ons reisverslag en de foto’s. Tussendoor aten we snel een lunch in de Franse Bistro op de plaza waar we werden bediend door een norse Frans aandoende jongeman.
Om 14.00 uur stipt kwam Jaime ons ophalen. Daarmee scoorde hij het eerste en enige punt in zijn voordeel.
Daar gingen we dan. Raampjes open waardoor het ijzig koud werd achterin. Muziek aan, waardoor het moeilijk werd elkaar te verstaan achterin.
Regen en mist, waardoor hij soms genoodzaakt werd zijn snelheid te matigen tot 60 a 70 km per uur op de bochtige, modderige bergweg waar ook weleens de weg stuk weg was. Zo’n 80 km voor Guayaquil ging Jaime druk met zijn telefoon aan de slag. Hij wist wel waar Guayaquil lag, maar had geen idee waar ons hotel in Guayaquil lag. Uiteindelijk sprak hij een Guayaquileense collega aan die ons naar de goede wijk loodste. Daar moest hij nog een keer of 5 de weg vragen, waarbij wij hem telkens moesten corrigeren als het om de naam van het hotel en het adres ging. Wij hadden inmiddels beter door dan hij welke kant we op moesten. Toen we uiteindelijk aangekomen waren hielp hij niet met het uitladen van onze bagage maar ging hij uitgebreid staan bellen.
Daar ging zijn laatste kans op een fooi.
We hebben onze ervaring wel aan Lex doorgegeven die het op zijn beurt ook zal doorgeven aan Go Local.
We zijn om de hoek even snel gaan eten in een van de vele restaurants. Dat heet fast food. We hebben met zijn tweeën een schotel gedeeld. Dat was ruimschoots voldoenden. Guayaquil is ingesteld op Amerikaanse vleeseters.