Deel 2 Galapagos
11 Juni 2017 | België, Overijse
Hallo allemaal,
Inmiddels zijn we alweer bijna 2 weken thuis maar posten toch nog ons tweede deel op de Galapagos eilanden.
Het was werkelijk een top reis. We hebben zo ontzettend veel gezien, gedaan en super genoten.
Dank jullie wel voor het volgen en de commentaren.
Nog een antwoord voor Jean-Pierre. De cocathee is speciaal voor op grote hoogtes. Vrij te verkrijgen evenals de coca bladeren maar die vinden wij niet zo lekker. Mocht je zin hebben om te komen proeven we hebben nog een aantal zakjes cocathee mee naar huis genomen. :)
Onze reis in Ecuador 2017 deel 8
25 Mei: Santa CruCruz
Briefing:
Fausto Llerena BC, AM : El Chato Farm PM tot ~ 9h30
8h Dry landing; 15 min lopen naar Fausto Llerana BC
Water, repellent-géén geel, sun-block, cash
Fish market, main street tot ~ 11h30 BoB
12h lunch
14-14.h30 disembark
Shoes+socks, maybe rainjacket,
Bus > farm; boots available, wawa fruits, coffee and lemongrass thee from the house
~45 min sightseeing
5h45 BOB
2h varen
Na het ontbijt werden we weer naar de pier gebracht om vervolgens naar het Charles Darwin onderzoekcentrum te wandelen. Onderweg passeerden we een grote viskraam waar de enige tamme zeeleeuw tussen de bakken vis geduldig zijn beurt afwachtte. Naast de kraam zat een meute pelikanen wat minder geduldig op de restjes te wachten.
Het Charles Darwin instituut is in de eerste plaats een onderzoekscentrum.
Zo kweken ze o.a. de verschillende soorten schildpadden. Hun schild is gemarkeerd met een cijfer t/m 100 en een of meerdere stippen. De stippen geven de honderdtallen aan. De kleur van de stippen geeft een jaartal aan.
Voor de toeristen lopen er in een soort dierentuinsetting een paar grote schildpadden en een paar felgekleurde leguanen.
Hoogtepunt van het bezoek is lonesome George, die na een verblijf van 40 jaar op het centrum op ongeveer 120 jarige leeftijd is overleden. Helaas zonder voor nakomelingen te hebben gezorgd. Bij de autopsie bleken zijn zaadleiders verstopt te zijn. Nu staat hij opgezet in een geklimatiseerde ruimte die je via een sluis moet betreden en sta je 6 minuten in vanwege eventuele temperatuurschommelingen.
Nadat we zoals toeristen betaamt, een paar T-shirts hadden gekocht was er nog wat tijd om in Santa Cruz nog wat souvenirs te scoren alvorens voor de lunch naar de boot terug te keren.
’s Middags gingen we met een bus naar El Chato farm. We hadden twee nieuwe gasten mee, (een Indiase moeder en dochter) uit New York.
De farm ligt midden in het Nationaal park, maar was er al voor het een Nationaal park werd. Hier zwerven massa’s schildpadden rond, meestal zijn ze te vinden in ondiepe poelen.
De rondwandeling voerde ons door een lavagrot, een tientallen meterslange natuurlijke tunnel door de lava. Deze ontstaat wanneer de buitenkant het eerst stolt en de nog vloeibare lava binnenin eruit loopt.
Op het terras waar je wat kon drinken, bv de koffie of thee van het huis, stonden bovendien drie lege schilden waar je in kon kruipen voor een boeiende foto.
Tot slot konden we nog een uurtje toerist spelen in Santa Cruz voordat we weer teruggingen naar de boot.
26 Mei: Floreana
Post Office Bay-AM; Charles Island Cormorant Bay-PM Flamingo’s
7h Breakfast;
8h Wet landing, sandy beach, sandals, sunblock, water, bathing suit, snorkel, camera, towel. Duration: 2,5h
12h lunch
14h30 : Devil’s Crown, snorkel off the Zodiac, no towels
15h30 BoB
16h15 Wet landing Cormorant Bay:: sandals, repellent, sunblock, water, camera + telelens.
20h30 vertrek 6h varen
Nadat we de halve nacht hadden gevaren gingen we ‘s ochtends aan land op Floreana. Hier is de Post Office Bay. Vroeger lieten walvisvaarders hier in een houten vat hun brieven achter zodat schepen die huiswaarts voeren ze mee konden nemen. Dit gebeurt nu nog door de toeristen. Wij hadden niet begrepen dat we een kaart aan onszelf moesten posten, dus we hebben er geen kaart achtergelaten. Wel hebben we een kaart voor Keerbergen en een voor Leiden meegenomen.
Vervolgens gingen we vanaf het strand snorkelen. Astrid ontfermde zich over de nieuwkomers, waarvan er één niet echt kon zwemmen. We zagen o.a. een haai, een paar schildpadden, een rog en een massa kleinere vissen. Dat leidde tot groot enthousiasme bij onze nieuwkomers die Astrid erg dankbaar waren. Dik zwom een beetje ondersteunend mee en was tegen het eind zo moe en koud dat hij bijna stond te kotsen toen hij het water uitkwam. Volgens Astrid te weinig gegeten en gedronken.
Na de lunch gingen we vanaf de Zodiacs opnieuw snorkelen. Nu rond en in een krater die boven water uitstak, Devil’s Crown. Hier konden, moesten eigenlijk, we met de stroom mee laten drijven totdat de stroom ineens tegen ons inging in het binnen stuk. We kwamen heel wat gekleurde vissen, dartelende zeeleeuwen en een héle grote school vissen tegen. Dik had voor alle een zekerheid wetsuit gehuurd.
Aan het eind van de middag hadden we een natte landing in Cormorant Bay.
We landden op een bruin strand waar talloze kleine groene olivijnkristalletjes glinsterden en hierdoor ook wel het groene strand wordt genoemd.
Vanaf het strand wandelden we naar een binnen lagune met tientallen roze flamingo’s. Vervolgens liepen naar de andere kant van het eiland waar we op een prachtig wit strand, kalkzand afkomstig van koraal, van de rust konden genieten.
Tijdens het avondeten werden we geroepen om de haaien te bewonderen. Rond de achtersteven zwom een grote groep haaien, aangetrokken door het licht. Dit waren de wat grotere exemplaren dan die wij gemiddeld zagen zwemmen tijdens het snorkelen, van zo’n 2 meter lang.
Na het eten vertrokken we voor een tocht van zo’n 7 uur door een onstuimige zee. Slechts één enkeling slaagde erin goed te slapen. Met een pilletje tegen de zeeziekte dat wel.
27 Mei: Espanola
Puenta Suareze-AM Gardner Bay-PM
6h Breakfast
7h Dry landing: 2500 m wandelen 2.5-3 uur: Albatros, flying Iguana, Nazca Boobies, Blow hole.
Alles mee, Goede schoenen, kijker, camera + lens, water, sunblock.
10h BoB ~45 min varen, Dolfijnen???
11h 45 min snorkelen vanaf Zodiac
12-12h30 lunch
13h30; wet landing; sandals or barefoot, bathing suit, sunblock, strand of 45 min wandelen.
15h BoB naar St. Christobal
Vanmorgen moesten we al om 6 uur ontbijten. Alleen die ene enkeling die goed had geslapen hoorde je niet klagen. Zelfs Carlos, onze gids, had niet lekker geslapen.
Om 7 uur hadden we een droge landing bij Punta Suarez op het eiland Espanola. Het zou een lastige wandeling worden waarbij we een groot gedeelte op of over grote en kleine keien moesten stappen. Espanola wordt bevolkt door Nazca Boobies maar is ook de enige broedplaats van de gegolfde Albatros. Al snel kwamen we ze verspreid over het landschap tegen. Ze zijn een beetje groot en zwaar, maar gelukkig staat er meestal voldoende wind om met enige moeite toch op te stijgen. Onderweg stapte Carlos bijna op een slang die zich een weg baande tussen de keien.
Uiteindelijk kwamen we op een rotspunt uit. Daar is het opstijgen een stuk gemakkelijker. Af en toe waggelde er een albatros naar de rand om zich van de rots te storten en vervolgens verder te vliegen.
Wat verderop had de zee de rotsen zo uitgesleten dat er een blaasgat was ontstaan. Telkens er een golf in de juiste richting tegen de kust beukte, spoot er een krachtige fontein omhoog.
Terug op de boot konden we even kort bijkomen terwijl deze verder voer naar onze volgende bestemming. Hierna stapten we terug in de zodiac’s voor een nieuwe snorkeltocht bij en in een grot. We hebben wederom zeeleeuwen gezien en dit keer een grote haai, die ons gelukkig negeerde of niet zag.
Astrid vind snorkelen in een grot niet echt aantrekkelijk dus gingen we maar vast aan boord van een van de zodiacs.
Na de lunch vertrokken we naar Gardner Bay waar we een wandeling konden maken van 45 min, niemand voelde zich echt geroepen, of om beetje te relaxen op het zandstrand, deed iedereen. Daar lagen meer dan 100 zeeleeuwen op een rij hetzelfde te doen, terwijl hun kinderen een paar meter verderop in het lauwe water van een zwinkuil aan het spelen waren.
Toen het vloed begon te worden waggelden de zeeleeuwen hoger het strand op. Nieuwsgierig knabbelden ze aan de banden van de rugzakken.
We hebben ons maar teruggetrokken. Je hebt liever niet dat er een zeeleeuw van 90 kilo op je spullen gaat liggen.
Net voor het avondeten dronken we nog een alcoholvrije cocktail samen met de volledige bemanning, die voor de gelegenheid in vol ornaat gekleed waren, om ze te bedanken voor de fantastische week.
Na het avondeten zetten we koers naar San Christobal. We waren nog niet lang onderweg of we werden door de scheepssirene gewaarschuwd. De uitkijk had dolfijnen gezien, de Bottlenose Dolphin, bij ons bekent als de tuimelaars. Even later stond iedereen op de voorplecht een handvol dartelende dolfijnen te bewonderen die op hun tocht onze koers kruisten. Dat was dol fijn.
28 Mei: San Christobal- Guayaquil
Briefing:
Kickers Rock-Leon Dormido
5h30 Bell
6.00h snorkelen~45min.
7.00h breakfas8.30 Dry landing
10.00h koffers op kade
Om zes uur gingen de dapperen onder ons nog drie kwartier snorkelen rond een grote rots midden in de zee. Hier moest je door een rotsspleet heen die zo smal was dat ook de zodiac er niet doorheen kon. Wij waren niet dapper.
Na het ontbijt brachten de zodiac’s ons voor de laatste keer naar de kade, waar we met het grootste deel ons gezelschap nog even wat dronken voor we met de bus naar het vliegveld werden gebracht. Daar constateerden Verona en Astrid dat ze een beetje “landziek” waren. Dit houd in dat je nog steeds het gevoel hebt alsof je op een boot loopt. Je loopt wat wiebelig en wanneer je je hoofd beweegt, beweegt de rest mee.
Om even over tien arriveerde onze bagage op de pier en vertrokken we met de bus.
De vlucht naar Guayaquil verliep voorspoedig en een kwartier vroeger dan gepland landden we op het vliegveld. Daar zouden we worden opgewacht door een chauffeur die drie kwartier later, we waren nog net niet weg, verscheen.
We gingen eerst naar ons vorige hotel om onze bagage op te halen. Onze chauffeur gaf blijk van groot onvermogen om een huisnummer te vinden. Ons nieuwe hotel, nu aan de kade, vond hij wel. Echt behulpzaam bij het uitladen was hij niet. We hebben dan ook niet als goede vrienden afscheid genomen.
Tegen de avond zijn we het hotel uitgelopen om nog één keer lekker uit eten te gaan. Keuze te over: Burger King, KFC, Donuts, Mc.Donalds, ……etc
Na een lange omzwerving vonden we toch iets beters in een restaurant verscholen op een hoek van een straat. Daarna hebben we in ons hotel maar thee en koffie (koffie?????? Brrrrrr) gedronken.
29 Mei Guayquil-30 Mei Amsterdam
Maandag 29 mei, onze laatste dag in Ecuador. We mochten tot twaalf uur onze kamer gebruiken. Die tijd hebben we nuttig besteed door verder te werken aan ons verslag en de foto’s. Daarna was het lunchtijd en aangezien het hotel een lichte lunch aanbood, verruilden we onze kamer voor het restaurant, nou ja de eethoek, van het hotel.
Om twee uur lieten we een taxi komen. Volgens het Go Local boekje zouden we om drie uur worden opgehaald door onze chauffeur van de vorige dag, maar we hadden nu eenmaal niet als goede vrienden afscheid genomen en zagen niet uit naar een hernieuwde kennismaking. We hadden op het vliegveld dus ruimschoots de tijd om de tas met souvenirs te laten sealen en vervolgens terwijl we onderuitgezakt zaten te wachten ons treinkaartje met de Thalys te regelen.
Op Schiphol landden we wat vroeger dan gepland, maar vervolgens moesten we wachten tot er een parkeerplaats voor ons vliegtuig vrijkwam. Als we meteen hadden kunnen uitstappen, hadden we zelfs een trein eerder kunnen nemen, maar nu ging dat net niet.
De treinreis duurde dan wel weer ruim een half uur langer dan gepland. Ergens was een bakje met een paar schilders aan een spoorbrug blijven hangen, dus moest de trein omrijden.
Omdat we nogal veel bagage hadden, maakten we gebruik van de Thalys taxiservice om alvast een taxi te bestellen. Dat is handig, want dan wacht de taxichauffeur je onder aan de trap naar het perron op. Naar het schijnt. Wij zagen niets wat op onze chauffeur zou kunnen duiden. Toen we na twintig minuten naar buiten wilden lopen, verscheen er iemand met het bordje Thalys taxiservice. Wij blij. Niet dus. Hij controleerde ons treinnummer en dat was niet het nummer waar hij op wachtte. Hij was wel zo vriendelijk om de centrale te bellen. Die wist te melden dat de chauffeur voor ons treinnummer al lang met een passagier was vertrokken. De chauffeur adviseerde ons dan buiten maar een taxi te nemen, een Taxi Vert. Wij hebben een Taxi Bleu genomen.
Het was intussen volop spitsuur, maar onze taxichauffeur slaagde erin ons via allerlei sluipweggetjes in een recordtijd thuis af te zetten. En toen was onze lange reis voorbij.
Inmiddels zijn we alweer bijna 2 weken thuis maar posten toch nog ons tweede deel op de Galapagos eilanden.
Het was werkelijk een top reis. We hebben zo ontzettend veel gezien, gedaan en super genoten.
Dank jullie wel voor het volgen en de commentaren.
Nog een antwoord voor Jean-Pierre. De cocathee is speciaal voor op grote hoogtes. Vrij te verkrijgen evenals de coca bladeren maar die vinden wij niet zo lekker. Mocht je zin hebben om te komen proeven we hebben nog een aantal zakjes cocathee mee naar huis genomen. :)
Onze reis in Ecuador 2017 deel 8
25 Mei: Santa CruCruz
Briefing:
Fausto Llerena BC, AM : El Chato Farm PM tot ~ 9h30
8h Dry landing; 15 min lopen naar Fausto Llerana BC
Water, repellent-géén geel, sun-block, cash
Fish market, main street tot ~ 11h30 BoB
12h lunch
14-14.h30 disembark
Shoes+socks, maybe rainjacket,
Bus > farm; boots available, wawa fruits, coffee and lemongrass thee from the house
~45 min sightseeing
5h45 BOB
2h varen
Na het ontbijt werden we weer naar de pier gebracht om vervolgens naar het Charles Darwin onderzoekcentrum te wandelen. Onderweg passeerden we een grote viskraam waar de enige tamme zeeleeuw tussen de bakken vis geduldig zijn beurt afwachtte. Naast de kraam zat een meute pelikanen wat minder geduldig op de restjes te wachten.
Het Charles Darwin instituut is in de eerste plaats een onderzoekscentrum.
Zo kweken ze o.a. de verschillende soorten schildpadden. Hun schild is gemarkeerd met een cijfer t/m 100 en een of meerdere stippen. De stippen geven de honderdtallen aan. De kleur van de stippen geeft een jaartal aan.
Voor de toeristen lopen er in een soort dierentuinsetting een paar grote schildpadden en een paar felgekleurde leguanen.
Hoogtepunt van het bezoek is lonesome George, die na een verblijf van 40 jaar op het centrum op ongeveer 120 jarige leeftijd is overleden. Helaas zonder voor nakomelingen te hebben gezorgd. Bij de autopsie bleken zijn zaadleiders verstopt te zijn. Nu staat hij opgezet in een geklimatiseerde ruimte die je via een sluis moet betreden en sta je 6 minuten in vanwege eventuele temperatuurschommelingen.
Nadat we zoals toeristen betaamt, een paar T-shirts hadden gekocht was er nog wat tijd om in Santa Cruz nog wat souvenirs te scoren alvorens voor de lunch naar de boot terug te keren.
’s Middags gingen we met een bus naar El Chato farm. We hadden twee nieuwe gasten mee, (een Indiase moeder en dochter) uit New York.
De farm ligt midden in het Nationaal park, maar was er al voor het een Nationaal park werd. Hier zwerven massa’s schildpadden rond, meestal zijn ze te vinden in ondiepe poelen.
De rondwandeling voerde ons door een lavagrot, een tientallen meterslange natuurlijke tunnel door de lava. Deze ontstaat wanneer de buitenkant het eerst stolt en de nog vloeibare lava binnenin eruit loopt.
Op het terras waar je wat kon drinken, bv de koffie of thee van het huis, stonden bovendien drie lege schilden waar je in kon kruipen voor een boeiende foto.
Tot slot konden we nog een uurtje toerist spelen in Santa Cruz voordat we weer teruggingen naar de boot.
26 Mei: Floreana
Post Office Bay-AM; Charles Island Cormorant Bay-PM Flamingo’s
7h Breakfast;
8h Wet landing, sandy beach, sandals, sunblock, water, bathing suit, snorkel, camera, towel. Duration: 2,5h
12h lunch
14h30 : Devil’s Crown, snorkel off the Zodiac, no towels
15h30 BoB
16h15 Wet landing Cormorant Bay:: sandals, repellent, sunblock, water, camera + telelens.
20h30 vertrek 6h varen
Nadat we de halve nacht hadden gevaren gingen we ‘s ochtends aan land op Floreana. Hier is de Post Office Bay. Vroeger lieten walvisvaarders hier in een houten vat hun brieven achter zodat schepen die huiswaarts voeren ze mee konden nemen. Dit gebeurt nu nog door de toeristen. Wij hadden niet begrepen dat we een kaart aan onszelf moesten posten, dus we hebben er geen kaart achtergelaten. Wel hebben we een kaart voor Keerbergen en een voor Leiden meegenomen.
Vervolgens gingen we vanaf het strand snorkelen. Astrid ontfermde zich over de nieuwkomers, waarvan er één niet echt kon zwemmen. We zagen o.a. een haai, een paar schildpadden, een rog en een massa kleinere vissen. Dat leidde tot groot enthousiasme bij onze nieuwkomers die Astrid erg dankbaar waren. Dik zwom een beetje ondersteunend mee en was tegen het eind zo moe en koud dat hij bijna stond te kotsen toen hij het water uitkwam. Volgens Astrid te weinig gegeten en gedronken.
Na de lunch gingen we vanaf de Zodiacs opnieuw snorkelen. Nu rond en in een krater die boven water uitstak, Devil’s Crown. Hier konden, moesten eigenlijk, we met de stroom mee laten drijven totdat de stroom ineens tegen ons inging in het binnen stuk. We kwamen heel wat gekleurde vissen, dartelende zeeleeuwen en een héle grote school vissen tegen. Dik had voor alle een zekerheid wetsuit gehuurd.
Aan het eind van de middag hadden we een natte landing in Cormorant Bay.
We landden op een bruin strand waar talloze kleine groene olivijnkristalletjes glinsterden en hierdoor ook wel het groene strand wordt genoemd.
Vanaf het strand wandelden we naar een binnen lagune met tientallen roze flamingo’s. Vervolgens liepen naar de andere kant van het eiland waar we op een prachtig wit strand, kalkzand afkomstig van koraal, van de rust konden genieten.
Tijdens het avondeten werden we geroepen om de haaien te bewonderen. Rond de achtersteven zwom een grote groep haaien, aangetrokken door het licht. Dit waren de wat grotere exemplaren dan die wij gemiddeld zagen zwemmen tijdens het snorkelen, van zo’n 2 meter lang.
Na het eten vertrokken we voor een tocht van zo’n 7 uur door een onstuimige zee. Slechts één enkeling slaagde erin goed te slapen. Met een pilletje tegen de zeeziekte dat wel.
27 Mei: Espanola
Puenta Suareze-AM Gardner Bay-PM
6h Breakfast
7h Dry landing: 2500 m wandelen 2.5-3 uur: Albatros, flying Iguana, Nazca Boobies, Blow hole.
Alles mee, Goede schoenen, kijker, camera + lens, water, sunblock.
10h BoB ~45 min varen, Dolfijnen???
11h 45 min snorkelen vanaf Zodiac
12-12h30 lunch
13h30; wet landing; sandals or barefoot, bathing suit, sunblock, strand of 45 min wandelen.
15h BoB naar St. Christobal
Vanmorgen moesten we al om 6 uur ontbijten. Alleen die ene enkeling die goed had geslapen hoorde je niet klagen. Zelfs Carlos, onze gids, had niet lekker geslapen.
Om 7 uur hadden we een droge landing bij Punta Suarez op het eiland Espanola. Het zou een lastige wandeling worden waarbij we een groot gedeelte op of over grote en kleine keien moesten stappen. Espanola wordt bevolkt door Nazca Boobies maar is ook de enige broedplaats van de gegolfde Albatros. Al snel kwamen we ze verspreid over het landschap tegen. Ze zijn een beetje groot en zwaar, maar gelukkig staat er meestal voldoende wind om met enige moeite toch op te stijgen. Onderweg stapte Carlos bijna op een slang die zich een weg baande tussen de keien.
Uiteindelijk kwamen we op een rotspunt uit. Daar is het opstijgen een stuk gemakkelijker. Af en toe waggelde er een albatros naar de rand om zich van de rots te storten en vervolgens verder te vliegen.
Wat verderop had de zee de rotsen zo uitgesleten dat er een blaasgat was ontstaan. Telkens er een golf in de juiste richting tegen de kust beukte, spoot er een krachtige fontein omhoog.
Terug op de boot konden we even kort bijkomen terwijl deze verder voer naar onze volgende bestemming. Hierna stapten we terug in de zodiac’s voor een nieuwe snorkeltocht bij en in een grot. We hebben wederom zeeleeuwen gezien en dit keer een grote haai, die ons gelukkig negeerde of niet zag.
Astrid vind snorkelen in een grot niet echt aantrekkelijk dus gingen we maar vast aan boord van een van de zodiacs.
Na de lunch vertrokken we naar Gardner Bay waar we een wandeling konden maken van 45 min, niemand voelde zich echt geroepen, of om beetje te relaxen op het zandstrand, deed iedereen. Daar lagen meer dan 100 zeeleeuwen op een rij hetzelfde te doen, terwijl hun kinderen een paar meter verderop in het lauwe water van een zwinkuil aan het spelen waren.
Toen het vloed begon te worden waggelden de zeeleeuwen hoger het strand op. Nieuwsgierig knabbelden ze aan de banden van de rugzakken.
We hebben ons maar teruggetrokken. Je hebt liever niet dat er een zeeleeuw van 90 kilo op je spullen gaat liggen.
Net voor het avondeten dronken we nog een alcoholvrije cocktail samen met de volledige bemanning, die voor de gelegenheid in vol ornaat gekleed waren, om ze te bedanken voor de fantastische week.
Na het avondeten zetten we koers naar San Christobal. We waren nog niet lang onderweg of we werden door de scheepssirene gewaarschuwd. De uitkijk had dolfijnen gezien, de Bottlenose Dolphin, bij ons bekent als de tuimelaars. Even later stond iedereen op de voorplecht een handvol dartelende dolfijnen te bewonderen die op hun tocht onze koers kruisten. Dat was dol fijn.
28 Mei: San Christobal- Guayaquil
Briefing:
Kickers Rock-Leon Dormido
5h30 Bell
6.00h snorkelen~45min.
7.00h breakfas8.30 Dry landing
10.00h koffers op kade
Om zes uur gingen de dapperen onder ons nog drie kwartier snorkelen rond een grote rots midden in de zee. Hier moest je door een rotsspleet heen die zo smal was dat ook de zodiac er niet doorheen kon. Wij waren niet dapper.
Na het ontbijt brachten de zodiac’s ons voor de laatste keer naar de kade, waar we met het grootste deel ons gezelschap nog even wat dronken voor we met de bus naar het vliegveld werden gebracht. Daar constateerden Verona en Astrid dat ze een beetje “landziek” waren. Dit houd in dat je nog steeds het gevoel hebt alsof je op een boot loopt. Je loopt wat wiebelig en wanneer je je hoofd beweegt, beweegt de rest mee.
Om even over tien arriveerde onze bagage op de pier en vertrokken we met de bus.
De vlucht naar Guayaquil verliep voorspoedig en een kwartier vroeger dan gepland landden we op het vliegveld. Daar zouden we worden opgewacht door een chauffeur die drie kwartier later, we waren nog net niet weg, verscheen.
We gingen eerst naar ons vorige hotel om onze bagage op te halen. Onze chauffeur gaf blijk van groot onvermogen om een huisnummer te vinden. Ons nieuwe hotel, nu aan de kade, vond hij wel. Echt behulpzaam bij het uitladen was hij niet. We hebben dan ook niet als goede vrienden afscheid genomen.
Tegen de avond zijn we het hotel uitgelopen om nog één keer lekker uit eten te gaan. Keuze te over: Burger King, KFC, Donuts, Mc.Donalds, ……etc
Na een lange omzwerving vonden we toch iets beters in een restaurant verscholen op een hoek van een straat. Daarna hebben we in ons hotel maar thee en koffie (koffie?????? Brrrrrr) gedronken.
29 Mei Guayquil-30 Mei Amsterdam
Maandag 29 mei, onze laatste dag in Ecuador. We mochten tot twaalf uur onze kamer gebruiken. Die tijd hebben we nuttig besteed door verder te werken aan ons verslag en de foto’s. Daarna was het lunchtijd en aangezien het hotel een lichte lunch aanbood, verruilden we onze kamer voor het restaurant, nou ja de eethoek, van het hotel.
Om twee uur lieten we een taxi komen. Volgens het Go Local boekje zouden we om drie uur worden opgehaald door onze chauffeur van de vorige dag, maar we hadden nu eenmaal niet als goede vrienden afscheid genomen en zagen niet uit naar een hernieuwde kennismaking. We hadden op het vliegveld dus ruimschoots de tijd om de tas met souvenirs te laten sealen en vervolgens terwijl we onderuitgezakt zaten te wachten ons treinkaartje met de Thalys te regelen.
Op Schiphol landden we wat vroeger dan gepland, maar vervolgens moesten we wachten tot er een parkeerplaats voor ons vliegtuig vrijkwam. Als we meteen hadden kunnen uitstappen, hadden we zelfs een trein eerder kunnen nemen, maar nu ging dat net niet.
De treinreis duurde dan wel weer ruim een half uur langer dan gepland. Ergens was een bakje met een paar schilders aan een spoorbrug blijven hangen, dus moest de trein omrijden.
Omdat we nogal veel bagage hadden, maakten we gebruik van de Thalys taxiservice om alvast een taxi te bestellen. Dat is handig, want dan wacht de taxichauffeur je onder aan de trap naar het perron op. Naar het schijnt. Wij zagen niets wat op onze chauffeur zou kunnen duiden. Toen we na twintig minuten naar buiten wilden lopen, verscheen er iemand met het bordje Thalys taxiservice. Wij blij. Niet dus. Hij controleerde ons treinnummer en dat was niet het nummer waar hij op wachtte. Hij was wel zo vriendelijk om de centrale te bellen. Die wist te melden dat de chauffeur voor ons treinnummer al lang met een passagier was vertrokken. De chauffeur adviseerde ons dan buiten maar een taxi te nemen, een Taxi Vert. Wij hebben een Taxi Bleu genomen.
Het was intussen volop spitsuur, maar onze taxichauffeur slaagde erin ons via allerlei sluipweggetjes in een recordtijd thuis af te zetten. En toen was onze lange reis voorbij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
