Trans-Siberie deel 1

Hallo lieve familie en vrienden
Hier is ons eerste verslag van onze reis.
Wij lopen onze benen onder ons gat vandaan maar genieten met volle teugen. Dag 1: 15.000 stappen zo'n 11 km. Dag 2: ruim 10.000 stappen ongeveer 7.5 km.
Foto's volgen nog maar ben bezig een selectie te maken voor deze blog wat best lastig is :)

Vrijdag 26/4 – zondag 28/4/19
Donderdagmiddag hebben we de deur achter ons dichtgetrokken en zijn we naar Den Haag gevlucht anders waren we nog dagen bezig geweest met opruimen, administratie bijwerken, tuindingen doen en ondertussen ook nog af en toe afwassen. Onze vaatwasser is namelijk sinds een paar dagen een beetje stuk. Zo stuk dat we zelfs een nieuwe hebben besteld. Gelukkig kwam José nog even gedag zeggen en toen hielp ze heel lief mee met afwassen.
We waren wat later in Den Haag dan gepland. Er waren namelijk files onderweg en dat schoot helemaal niet op. Dus toen we bij Roderick en Esther aankwamen, moesten we meteen door om te gaan eten bij een Mexicaan.
De volgende ochtend stonden we al voor negenen bij de tram te wachten. Die kwam eerder dan verwacht, maar wat verderop moesten we overstappen op een tram die voor de onze stond. Ergens was er een storing en zo werd het toch nog iets later. Gelukkig waren we nog op tijd voor de trein die we wilden hebben en uiteindelijk ook op Schiphol.
Daar hebben we nog wat kleine cadeautjes gekocht voor Mongoolse kinderen die in tenten moeten wonen. Kleurpotloden en miniatuurklompjes.we hopen dat ze er erg blij zijn. Vooral met de klompjes; die bleken magnetisch te zijn, wat in een Mongoolse tent vast van pas komt.
Ons vliegtuig vertrok bijna een uur te laat. Maar na de files van gisteren viel dat eigenlijk wel mee.
In Sint Petersburg werden we opgewacht door een chauffeur. We deden eerst met hem een poging om een simkaart te kopen, maar die moesten we cash betalen en geld opnemen lukte niet. Dus bracht hij ons maar naar ons hotel.
Nevsky hotel is een wat verouderd aandoend hotel. Het ligt echter op een steenworp van Nevsky Prospect; de drukke en gezellige straat waar Sint Petersburg shopt en uitgaat. Daar hebben we een atm 15000 roebel ontfutseld, wat meer geld opleverde dan in één portefeuille past en vervolgens 2 simkaarten gescoord. Als het goed is, hebben we elk 16 GB aan data, maar het kan ook zijn dat we dat samen hebben. Eerst moesten we namelijk bijna 1000 roebel betalen, maar toen moest het cash en werd het de helft. Nog geen 7 euro in totaal.
Helemaal gerustgesteld door ons nieuw verworven kapitaal en onze internettoegang zijn we op ons gemak wat gaan eten in een soort grillrestaurant om de hoek.
Zaterdag zijn we om 7.45 opgestaan. Na een snel ontbijt stonden we om 9 uur buiten op onze gids te wachten. Om kwart over 9 kwam onze gids, Marina, aanhollen, zich verontschuldigend voor het te laat komen.
Zij troonde ons mee naar de halte voor de bus richting Petrus en Paulus kathedraal. Tegelijk met ons stapte een handvol mannen in die eigenlijk wel veel plaats innamen bij de ingang achteraan in de bus. Met wat dringen lukte het ons op aanraden van Marina om door te lopen naar voren waar plaats genoeg was. Later legde ze ons uit dat het er typisch had uitgezien als een groepje zakkenrollers die ons probeerden in te klemmen. Haar belangrijkste advies voor heel Rusland is vertrouw niemand.
Bij de Dvortsovy brug op Vasilievski eiland kregen we uitgebreid uitleg over wat er zoal te zien was. We zouden al snel ontdekken dat Marina alleen maar uitgebreid uitleg geeft. Nu beginnen onze hersenen op onze leeftijd al wat te krimpen. Niet alle uitgebreide uitleg past er dan ook in. Hier en daar zullen sommige details ons dan ook zijn ontschoten.
Van Vasilievski eiland heb je uitzicht op de Hermitages. Er zijn er namelijk nogal wat die samen de Hermitage vormen: Winterpaleis, nieuwe Hermitage, kleine Hermitage en nog wat. Dan staat er een gebouw met antennes op het dak. Dat was vroeger het KGB gebouw waar Poetin zijn carrière is begonnen. Ver weg een moskee, gebouwd van 1910 tot 1921 als cadeau van de emir van Buchara. Aan de oever ligt een replica van een oud Nederlands vrachtschip. En achter ons stonden een paar zuilen bekleed met wat voorstevens van slagschepen moest voorstellen. Kennelijk hakten de oude Romeinen voorstevens van vijandelijke boten af als ze een zeeslag hadden gewonnen en de Russen hadden van de Zweden gewonnen.
We liepen door naar de Petrus en Paulus kathedraal, of eigenlijk de vesting waar hij staat, de Petrus en Paulus vesting. Op het centrale plein kregen we uitleg in de lentezon. De vesting werd gebouwd door Peter de Grote nadat hij in 1703 van de Zweden had gewonnen. Dat wordt gezien als de stichting van de stad Sint Petersburg. De Zweden hadden nogal eens de euvele moed de rivier de Neva op te varen en met een vesting kon hij ze beter tegenhouden. In eerste instantie bestond de vesting uit aarden wallen en wat houten gebouwen, maar toen de Zweden weg bleven, werd al snel begonnen met de bouw van stenen gebouwen.
De meeste gebouwen zijn tegenwoordig museum, behalve het muntgebouw waar nog steeds penningen en dergelijke worden gemaakt. Daardoor wordt de kathedraal waarschijnlijk beter onderhouden dan wanneer hij nog van de kerk was geweest.
Een kerk was natuurlijk ook nodig in de nieuwe stad en al snel werd de Peter en Paulus kathedraal gebouwd. De kathedraal werd gebouwd door een Italiaanse architect. Niet zo bijzonder, want een hoop kathedralen werden door buitenlandse architecten gebouwd. Er zijn er nogal wat kathedralen, maar daarbij moet worden opgemerkt dat elke kerk die iets meer voorstelt dan het plaatselijke wijkkerkje de naam kathedraal lijkt te hebben.
De Petrus en Paulus kathedraal is dan wel weer vrij groot. De meeste tsaren en tsarina’s van de Romanov dynastie liggen er begraven. Ze liggen in tombes onder de vloer, maar om te voorkomen dat er overheen wordt gelopen staan er grote rechthoekige marmeren imitatiesarcofagen boven op de graven. Veel toeristen denken dat daar de lichamen in liggen, maar wij dus niet, want wij hadden een gids. Een paar Romanovs liggen er niet. Peter de tweede ging vlak bij Moskou dood en is om praktische redenen daar onder een nepsarcofaag gelegd. De laatste tsaar en zijn familie zijn vermoord en hun verminkte lijken zijn vrij recent gevonden en bijgezet, samen met een paar eveneens vermoorde dienaren. Maar omdat de tsaar formeel troonsafstand had gedaan, ligt hij met zijn aanhang net buiten de deur van de kerk zelf. Dan is er een jaar of wat geleden ook nog een Romanov die als hoofd van de familie optrad (er zijn er nog steeds heel wat, Romanovs dus, hoewel er ook meer dan één Romanov zich hoofd van de familie noemt) bijgezet in een bijgebouw.
Vervolgens brachten we nog een bezoek aan een museumpje met een replica van een boot, een redelijk formaat sloep, van Peter de Grote; daarmee had hij de eerste stappen op het gebied van schepen en scheepsbouw gezet, en het gevangenismuseum; twee eeuwen lang werden hier de nog niet veroordeelde, voornamelijk politieke gevangenen opgesloten in afwachting van hun proces.
Om 12 uur woonden we het afschieten van een kanon bij. En toen was het tijd voor koffie en thee.
Moe van het lopen namen we een taxi naar de Sint Isaac kathedraal. Deed ik daarnet nog laatdunkend over de vele Russische kathedralen, dit is dan weer qua omvang de 4de grootste kathedraal ter wereld. Ook deze kathedraal is nu museum. Hier leerden we waarom je vaak mozaïeken in plaats van schilderijen tegenkomt in Russische kerken. Schilderijen worden vaak vervangen door mozaïek i.v.m. vochtproblemen. Hier zagen we voorbeelden van mozaïeken die nagenoeg exacte kopieën waren van de eveneens getoonde schilderijen. Helaas is veel verloren gegaan tijdens de revolutie.
Tot slot gingen we ook nu weer met de taxi naar de bloedkerk. Deze is gebouwd op de plaats waar in 1881 tsaar Alexander de tweede werd vermoord. Hij zat in een koets toen iemand, tegenwoordig zouden we hem terrorist noemen een bom wierp. Daardoor werden enkel wat omstanders en de buitenkant van de koets geraakt. Alexander stapte uit, bekommerd om het lot van een getroffen kind. Hij had er alleen niet op gerekend dat er nog een terrorist was die ook een bom bij zich had. Voor de kerk werd het kanaal ernaast wat smaller gemaakt, zodat het stuk straat waar Alexander bezweek, in de kerk kon komen.
We wandelden terug richting hotel, namen onderweg afscheid Marina en dronken thee in het Singer café (jawel, van de naaimachines, maar nu een boekwinkel met restaurant).
‘s Avonds hebben we gegeten in een Georgisch restaurant, Chacha. We zijn erachter gekomen dat ze in Georgië van veel en machtig houden en hebben redelijk veel in een doggy bag meegekregen.

Zondag 28/4
In de loop van de nacht werd Dik wakker met een opgeblazen gevoel en hevig brandend maagzuur, vergezeld van zweten en onregelmatig hartslag. Van Astrid kreeg hij een maagtablet. Dat hielp iets, maar niet veel. Bij het opstaan was hij dan ook amper in staat een koffer op te tillen, maar met de nodige moeite lukte het uiteindelijk de bagage bij de receptie te brengen.
Met Marina gingen we vandaag naar de Hermitage. De Hermitage is voortgekomen uit het winterpaleis dat Elisabeth de eerste in het midden van de achttiende eeuw liet bouwen. Omdat zij dood ging voordat het af was, werd het uiteindelijk afgebouwd door Catherina de Grote. Zij kreeg een leuke collectie schilderijen van iemand die zijn schulden niet kon afbetalen. Toen ze eenmaal de smaak te pakken had, bleef zij aan het verzamelen en kocht er duizenden schilderijen bij. In de loop der jaren was het dan ook nodig extra gebouwen bij te bouwen en zo ontstond wat nu de Hermitage is.
In 1837 brandde het winterpaleis uit. Gelukkig waren de schilderijen op tijd gered en na de herbouw, die maar een paar jaar in beslag nam, werden ze keurig op hun plaats terug gehangen. Ook allerlei andere kunstvoorwerpen en interessante zaken, zoals mummies werden aan de collectie toegevoegd en zo ontstond een van de omvangrijkste musea ter wereld met meer dan 3 miljoen objecten.
Nadat Marina ons langs de rij wachtenden naar binnen had geloodst en we onze jassen hadden afgegeven, hoefden we gelukkig niet alles in een keer te zien. We concentreerden ons vooral op de grote meesters. Zo was er een speciale tentoonstelling gewijd aan Jacob Jordaens en uiteraard kregen we ook de hele collectie Rembrandts te zien. Ook andere bekende namen, zoals Da Vinci, Michelangelo en zo kwamen we tegen. Een prettige bijkomstigheid was, dat we zo een hele reeks zalen en andere objecten te zien kregen.
Ondertussen sleepte Dik zich nog steeds moeizaam voort met een opgeblazen gevoel, hartkloppingen en opvliegers. In de middagpauze nuttigde hij een cola waar de prik uit was geroerd en een par zakjes suiker aan waren toegevoegd. En een wonder geschiedde. Na de pauze voelde Dik zich weer redelijk normaal.
Nadat we nog een paar uur hadden rondgelopen, verlieten we de Hermitage en namen we afscheid van Marina. We wilden nog thee drinken in het Singer café, maar dat was op zondag nogal vol. Daarom hebben we in een ander etablissement thee met apfelstrudel en ijs genuttigd. Vervolgens zijn we naar het hotel gegaan en hebben we de resterende tijd zoekgebracht in het restaurant waar we wat hebben geschreven, foto’s hebben uitgezocht en wat hebben gegeten.
Om 21.45 zouden we voor het hotel worden opgehaald door onze chauffeur. Dat werd iets later; op zich niet zo erg, maar voor het hotel was het wel koud. De chauffeur zette ons keurig bij het station af op een parkeerplaats aan de achterkant die alleen ingewijden kennen. Hij hielp de bagage naar de gereedstaande trein brengen, wees ons waar we moesten gaan zitten als de trein open ging en vertrok. Zo stonden wij ineens tussen een grote groep Chinezen te wachten tot de deuren van de trein open gingen.
In de trein hadden we voor ons tweeën een vierpersoonscoupé gereserveerd. De bagage legden we op de onderste banken en wij sliepen boven. Handig als je nog jong bent, maar met het klimmen der jaren bleek het in bed klimmen minder vanzelfsprekend te zijn geworden. Er was een eng smal uitklapbaar trapje, waar je niet ment beide voeten naast elkaar op kon staan. De coupé had maar liefst 2 stopcontacten, wat uiteraard goed van pas kwam. Verder waren er flesjes water en kregen we een paar grote koeken. Tot zo ver viel het allemaal mee. Wat minder meeviel, was dat de Chinezen kennelijk nog in hun eigen tijdzone leefden en eigenlijk bijna de hele nacht herrie maakten, vooral veel onsmakelijke geluiden. Slapen was dan ook niet altijd even gemakkelijk. Zeker niet voor lichte slapers.